odłożone

Nie jestem typem człowieka, który permanentnie przesuwa i odkłada wszystko w czasie, na tzw. „później”. Raczej żyję i działam w systemie tu i teraz planując najbliższą przyszłość. Ostatnio złapałam się jednak na tym, że nie zupełnie tak jest… Proces leczenia niepłodności i wielomiesięczna (a raczej kilkuletnia) walka o kolejną ciążę sprawiła, że mimowolnie działał u mnie schemat odkładania spraw na po ciąży, jak urodzę… Mówię tu o drobiazgach takich jak wymarzona seria depilacji laserowej („ale nie zacznę bo zaraz będę w ciąży”… powtarzałam to od jakichś trzech lat, a jak już wykupiłam pakiet zabiegów, to co miesiąc mówiłam sobie „może w tym miesiącu już nie będę mogła wykonać serii więc to był bezsensowny zakup”. Tak samo odłożyłam w czasie kilka podróży oraz dwa ważne projekty zawodowe. Tym sposobem od kilku lat systematycznie odsuwałam w czasie różne sprawy wierząc, że będzie dla nich przestrzeń w bliżej nieokreślonej przyszłości, z naciskiem na bliżej. Gdy jednak ta przyszłość okazuje się dalsza i bardziej nieokreślona… dociera do Ciebie, że trwasz w trybie zawieszenia. O tak!, zawieszenie, takie życiowe zatrzymanie w wielu strefach jest nieodzowną cechą leczenia, w którym jesteśmy z Andrzejem i ze Stasiem, bo choć czynności medyczne skupione są na mojej osobie, to aspekty emocjonalne tej drogi dotykają nas wszystkich.

Często słyszę rady: „jak odpuścicie i przestaniecie o tym myśleć to się uda”… chyba bardziej mnie tylko wkurza usilne wciskanie modlitwy, oraz rzucane luźno: to zróbcie in vitro. Sęk w tym, że in vitro to nie magiczne zaklęcie… i właśnie to cholerne in vitro „robimy” od miesięcy… dlatego ciężko nam odpuścić. Ciężko jest nie myśleć gdy przyjmujesz leki, robisz kolejne badania i przechodzisz kolejne zabiegi oraz wydajesz następne tysiące… Starasz się w tej całej machinie, w tym skomplikowanym procesie żyć normalnie … ale cóż, chcąc nie chcąc tkwisz w życiowym zawieszeniu. W międzyczasie, który z każdym miesiącem staje się coraz dłuższy i dłuższy… Odkładasz, przekładasz, odpuszczasz i dostosowujesz się do harmonogramu leczenia.

W tym roku, mimo jeszcze intensywniejszego leczenia i starań postanowiłam na przekór nic nie odkładać! A raczej dokładać coraz więcej zadań i wrażeń do swojego życia. Jeśli trzeba będzie coś przerwać z powodu ciąży, to to zrobię z największą przyjemnością. Dość mam już trwania w tym zawieszeniu, przeczekiwania życia. Przecież powtarzam zawsze, że życie jest tylko jedno i naprawdę chcę je dobrze wykorzystać. Nie jest to łatwe postanowienie, ale zbyt wiele spraw mam odłożonych. Napisałam ten tekst dwa dni temu i dzień później dostałam zupełnie nową niespodziewaną propozycję zawodową. Jeszcze niedawno pewnie odłożyłabym ten projekt… ale nie w tym roku! Dlatego najbliższe miesiące będą intensywne i mam nadzieję nie raz Was i siebie samą zaskoczę! Dość już odkładana. Możliwe niech będzie tylko zakładanie, że wszystkie plany uda się zrealizować… w swoim czasie.

fot. Kasia Boczek Happy Factory

Biżuteria APART

Sukienka MKTP