Bolesna Kobiecość

Długo zwlekałam z publikacją tego posta… Kończy się już marzec- miesiąc wyjątkowy, więc postanowiłam podzielić się z Wami tym bardzo osobistym tekstem. Na publikację czekał wiele dni, a w mojej głowie od wielu miesięcy.

Dlaczego marzec jest wyjątkowy ? Ponieważ marzec jest miesiącem świadomości choroby na którą cierpię- endometriozy. Mama Ginekolog nazwała endometriozę w dwóch słowach: ból i niepłodność.

Czym jest endometrioza ? W skrócie i najprościej tłumacząc endometrium, które powinno znajdować się jedynie w jamie macicy rozprzestrzenia się po różnych miejscach i narządach w organizmie kobiety.

Fachowo ale bardzo przystępnie wyjaśnia to Nikola https://mamaginekolog.pl/endometrioza/

Endometrioza ma różne stopnie zaawansowania bólu i charakterystykę. Ja bym powiedziała, że cechuje ją indywidualność, chociażby dlatego, że stopień odczuwania bólu jest tak bardzo nieporównywalny.

Są dziewczyny, które co miesiąc lądują na pogotowiu, a są takie jak ja które, z trudem ale „normalnie funkcjonują”. 

Endometrioza powoduje bóle nie tylko „kobiece” i „miesiączkowe”. Często zdarza się, że chorująca ma więcej objawów i problemów żołądkowych niż bóli menstruacyjnych. Zawsze miałam bolesne miesiączki, ale przecież okres ma tyle kobiet na świecie i odczuwa przy tym ból, że nie wydawało mi się to „podejrzane”. Zostałam też wychowana raczej w myśl „aby się nad sobą nie użalać”, więc nie pozwalałam sobie na myślenie, że mnie może boli za bardzo…

W liceum zdiagnozowano mi ( po kilku latach okazało się, że błędnie) „zespół jelita drażliwego”… Oczywiście nie mam tego schorzenia. Na tamten moment nie poszerzono diagnostyki, a leki przeciwbólowe oraz rozkurczowe, jakie przepisał mi gastrolog wystarczyły. Do tego duży stres przed maturą (jako powód do różnych dolegliwości) i w efekcie nie było podejrzeń endometriozy. A powinny być…

Piszę o tym, bo tak naprawdę jest ogromny problem ze świadomością tej choroby w naszym kraju… i może moja historia komuś po prostu pomoże.

Na forach internetowych i portalach medycznych kobiety piszą jak wiele lat czekały na diagnozę, jak dużo przeszły… aby tak naprawdę w wielu przypadkach usłyszeć wyrok. Bo endometrioza to choroba nieuleczalna, na nią nie ma lekarstwa.

• 

Choć endometrioza to choroba bardzo kobieca to równie bardzo tą kobiecość odbiera…

Następstwem endometriozy bardzo często jest niepłodność. A dla kobiety usłyszeć, że nie będzie mogła mieć dziecka to tak jakby ktoś Ci powiedział: „nie jesteś prawdziwą kobietą”. Ja tak się poczułam i nie mówię, że każda z nas ma zostać matką, ale każda powinna mieć możliwość nią być.

Tak naprawdę dopiero kiedy zdecydowaliśmy się z Andrzejem na dziecko okazało się po serii badań, diagnostyki i ostatecznie operacji, że choruję na endometriozę. Jedynie zabieg operacyjny (laparoskopia) może ostatecznie potwierdzić chorobę i jednocześnie, mówiąc najprościej przygotować, wyczyścić organizm kobiety aby dać mu szansę na zajście w ciążę.

Macierzyństwo, o którym często Wam tutaj opowiadam jest dla mnie najpiękniejszą przygodą ale moja droga aby zostać mamą była najtrudniejszą i najbardziej bolesna jaką przyszło mi przejść.

Chyba nigdy nie zapomnę dwóch zdań jakie uslyszałam od różnych lekarzy podczas walki o spełnienie marzeń

Jeden ginekolog, który miał skonsultować moje wyniki powiedział mi wprost: „że nie ma różnicy czy zarodek znajdzie się w kieszeni czy w mojej macicy bo efekt będzie taki sam- żadne z tych miejsc nie pozwoli na rozwój ciąży…” Bolało, cholernie bolało.

• 

• 

Ale chyba jeszcze bardziej przeraziła mnie informacja kiedy już udało mi się zajść w ciążę, to jeden z lekarzy powiedział mi, że zajście w ciążę to nawet nie jest połowa sukcesu… Boleśnie i szybko to zrozumiałam.

Na moim brzuchu oprócz blizny po cesarskim cięciu jest jeszcze kilka blizn po laparoskopii podczas której zdiagnozowano ostatecznie endometriozę i usunięto ogniska choroby… Gdy patrzę na te ślady na moim ciele widzę mapę, historię opowiadającą lata niezrozumiałego bólu, czas diagnozy, leczenie, walkę o zajście w ciążę , kilka miesięcy strachu, leżenia w domu i szpitalu z powodu zagrożonej ciąży i wreszcie szczęśliwy poród . Najpiękniejszy dzień mojego życia! Dzień zwycięstwa.

Nigdy nie wyzdrowieję, nie da się wyleczyć endometriozy, ale wierzę, że jeszcze kiedyś ją pokonam i Stanisław będzie miał rodzeństwo 😉

Jeśli jednak tak się nie stanie, nie będę miała żalu do losu. Jestem wdzięczna za mój prywatny mały cud!

Kobiecość bywa bardzo bolesna ale jest piękna. I lubię to moje nawet niedoskonałe, ale kobiece ciało !

• 

Zdjęcia wykonała Kasia Bonczek Happy Factory

Moja stylizacja widoczna na zdjęciach:

Body koronkowe Oysho

Szlafrok/ kimono Etam

Biżuteria APART

Włosy SO CHIC BEAUTY BAR